साहित्य सञ्जाल

आमा😍😍 तिमी बाट टाढा हुँदा संसारै चिर लाग्थ्याे आमा शुन्यताले नदि  किनार काे तिर लाग्थ्याे आमा।। सम्झन्थे तिमिलाई  र तिमिले खुवाउने भाेजन निस्ताे भाेजन खुवाउँदानी खिर लाग्थ्याे आमा।। बालापनका यादहरु झल्झल्ति आउने  गर्छन् यकछिन् तिम्लाई नदेख्दा पिर लाग्थ्याे आमा।। अहिले तिमि एक्ली हुँदा मैले हेर्न सकेकाे छैन तिमिले नि तेस्तै गर्थ्याैत जंजिर लाग्याे आमा।। अहिले कतैबाट प्रकट भयझैँ लाग्छ हामी लाई बाल्यवस्थामा तिमि नै तक्दिर लाग्थ्याे आमा ।।

फुलकाे पीडा फुल्न नपाई काेपिलामै झरेकाे फूल भएँ च्यातेर ध्वजापार्दै भुईमा छरेकाे फूल भएँ।। बाेट सार्ने कैयाैँ काेसीस खाली गय मेरा जरा बिनानै ओइलियर मरेकाे फूल भएँ।। सबैका स्वार्थले टिप्छन् टप्प टप्प गरिकन अन्त्यमा नदि तालमाथी तरेकाे फूल भएँ।। आफ्ना आशा कैयाैँ थिय बुझिदिने भयनन् बिना अर्थमा अरुकै लागि सरेकाे फूलभएँ।। चाहनाका बिटाहरु कसिँदै मर्न बाध्य छन् संसारी खुसीमा मेराे रङ भरेकाे फूल भएँ।।

वियाेगमा छचल्कीयकाे मुहानी छ  म सँग रुझेर लुथ्रुक्क लत्रीयकाे सिरानी छ म सँग।। कालान्तरमा धेरै कुराहरु कहँदा उनी सामु भन्दैथिएँ स्वयं उसलाई जवानी छ म सँग।। बिगतलाई सम्झँदा धेरै कुरा याद आउँछन् उसकाे नासाे साथमा निशानी छ म सँग।। ती अनगिन्ती याेजनाका खातहरु कैद गर्दा तस्बिर भित्र लुकीरहेकाे कहानी छ म सँग।।

दियाेकाे पीडा आफुमै जलेर तिम्राे भारी आफै बाेक्न चाहन्छु अन्धकारले थपिदिने अन्दाधुन्द राेक्न चाहन्छु।। तिमी निर्दयपनमा जलाउँछाै सुख वा दुख दुबैमा अश्रुधाराले दु:ख घाेकाउँदै गर म घाेक्न चाहन्छु।। तिमीमा त पाहुनाकाे रुपमा सुख आउने गर्छनी म तिम्राे लागि मधुराे धुँवा बनेर खाेक्न चाहन्छु।। सम्झनु मलाई हर बखतमा म जल्न तयार हुनेछु ती हरेक पीडा तेलकाे साहरामा धाेक्न चाहन्छु।।

पिडा बिहिन मनुष्य खाेज्दा म चितामा पुगिछु आध्यात्मिक बन्न खाेज्दै गर्दा गितामा पुगिछु।। मेराे आधारस्तम्भ र प्रेरणाका स्राेतकाे खाेजिमा मलाई जन्मदिने ईश्वरहरु माता पितामा पुगिछु।। आफुलाई सति सावित्री देखाउने चक्करमा हुँदा उही जनकपुत्री पवित्र जननी सितामा पुगिछु।। स्वयम् सरहकाे साथी सम्बन्ध बनाउने रहरमा बस्त्र अनि बाहु साटासाट गर्ने मितामा पुगिछु।।

हाे म सडकमै पालियकी हुँ त्याे याद छ मलाई टुहुरी बनेर गलियकी हुँ त्याे याद छ  मलाई।। मेराे यथार्थ अवगत भएरनै तिम्राे प्रवेश थियाे हर सुखबाट छलियकी हुँ त्याे याद छ मलाई।। सबै बाट गुज्रीयपनि तिमी भन्दा संस्कारी छु मुलियाभन्दै फालियकी हुँ त्याे याद छ मलाई।। ती हरकुरा कसैले सम्झाउन जरुरी देख्दिन  म हरदुख नियाल्दै टलीयकी हुँ त्याे याद छ मलाई।।

फेरि  फर्केर जाने भय नआउ अन्तै कसम खाने भय नआउ धेरै थाेरै जति डुल्याै ठिकै छ फेरि मनकतै लाने भय नआउ।।

श्रृङ्गारीक मेराे मायामा म सँगै तिमी गाँसिने भय आउ तरङ्गित तरङ्गहरुमा रुझेर टाँसीने भए आउ।। तिम्राे हर रहरकाे  हेक्का राखुँला म  पनि पुर्णताकाे आहुतीमा विलासीने  भए आऊ।। बदनकाे ताप छाेड तिमी प्रतिकाे सद्भाव हेर दुईमुटु एउटै पाराैँला अब झाँसीने भए आऊ।। आकाशका जुन तारा साँची हुनेछन्  हाम्रा प्रेमलहरकाे लहराइमा उकासीने भए आऊ।। ढुकढुकीकाे चाल सुनाैँला एक अर्काकाे हामी मेराे विरक्तीएकाे मन सँग छासीने भए आऊ।।