साहित्य सञ्जाल

 म सम्झन्छु म कहाँ ठाेक्किएँ र मेरा सपना कहाँ ठाेक्किए बाटाे हिड्दा गल्लि गल्लिमा  अझ भनाैँ सानाे ढुङ्गामा  समेत म ठाेक्किँदा  मेरा सपना पनि सँगै हुन्छन् मनकाे बजारमा छरपष्ट छरिएर  लड्दै पनि हिडिरहेका छन् आँखा बन्द गर्छु।  हिड्दा झाेलामा समेटेका  सपना सम्झन्छु। कहाँ कहाँ टुक्रिएनन् यिनिहरु कुरा काट्नेहरुकाे प्रत्येक  कुराहरुमा, अभावकाे भुमरीमा  तृष्णाले छटपटिएका  हरेक रातहरुमा पीडा,दु:ख,वेदना अझ भनाैँ बर्षा/भेल,चिसाे गर्मी  सबैले थिचिरहेकाे ठान्छु कतै अपमानले तिरस्कृत   दिनकाे उज्याराे र  मनकाे अन्धकारमा। प्रत्येक पाईलाहरुकाे  डाेब डाेबमा बिझाउने  तिखा ढुङ्गाहरु छरिएका  काँडाहरुमा खुसीकाे पर्खाई गर्दै  पिढिमाँ बिताएका  अँधेरी रातहरुमा  म वर्णन गर्न सक्दिन  म कहाँ ठाेक्किएँ  अनि कुन ठाेक्काइलाई  ठक्कर भनुँ।

 तिमिले घाँस र दाउराकाे  भारीसँगै पाइला चाल्ने  बाटाेबाट दूध ओसार्ने  माेटर कुद्ने गर्छ। गाउँमा  बिमारी बाेक्ने गाडी पनि  पुग्न थालेकाे छ। जन जनमा केही हद  चेतना फैलिएकाे छ तिमी झैँ बिमारी पर्दा  झाँक्रीकाे भर परेर  मर्नु पर्दैन। तिमीले बाेक्ने घनघनेकाे  पानी त उहिल्यै  बिरानाे भैसक्याे  सिस्नेरीकाे धारा घर  घरै अाउँछ। धान काट्ने र  माड्ने मसिन पनि  अाइसक्याे। कामले कक्रक्क पर्ने  हातहरुले केही  सहजता पाएका छन्। यो सबै भोग्न तिमी छैनौ आमा...!! तिमिले झैँ रातकाे तीनबजे  उठेर राती दस बजे सम्म  दहि,दूध र घ्यू बेचेर पचास रुपियाँ लिएर  घर फर्कनु पर्दैन। बा ले अफ्ठ्याराे ठाउँमा  बनेकाे घर बेचेर  सजिलाे ठाउँमा  किन्नुभएकाे छ। तिमिलाई मन पर्ने फलफूल  सुन्तला, आँप, नास्पति, केरा सबै हाम्रै बारीमा  सिजन अनुसार लटरम्म  फल्छन्। हाम्राे खुसीमा एउटै  अभाव छ  त्याे तिमी हाै आमा...!! ठुला भएपछि कस्ता हाेलान्  भन्दै छाेराछाेरीलाई  कराउने तिमी  साँच्चिकै ठुला भैसके चाेइटिएका मुटु सम्हाल्ने, आँखा चिम्लेर विश्वास लाग्नेले  आँखा खाेलिदिन्छन् भन्ने  भाव पनि परै बाट  पढ्न सक्ने भएका छाैँ। पाेहाेर तिम्रा माइत

 "तिमी सिपाही" शिरमा ढल्किएकाे टाेपी  हातमा छडि  चिटिक्क पहिरन  आँखामा देश बचाउने, अन्याय मेटाउने जस्ता सपनाहरु सजिएका। कार्य भारकाे आदेशमा खटिएकाे दाँया हात छट्काउँदै शिर सम्म पुर्याइ  अभिवादनकाे एक ओजनदार  "जय नेपाल" तिमी प्रहरी....!!        "तिमी सिपाही" सरकारकाे सिन्दुर पहिरेर  दुलहि जस्तै बनेकाे तिमी  स्वयम् काे रहर, चाहना देखाउन पाउदैनाै कतै हत्यारा हरुकाे भिडमा रहनुपर्छ कतै निर्दाेशलाइ कुट्नुपर्छ कतै देश द्राेहीलाइ काखी च्याप्नु पर्छ  बस् यत्ति हाे तिमीले सकेसम्म  आफु मरेर अरुलाइ  बचाउनु पर्छ...!!    "तिमी सिपाही" वास्तवमा तिमी अभिभावक हाै  सम्पूर्णकाे रक्षामा अहाेरात्र खटिने परिचय झल्काउने पाेसाक सँगै सडककाे धुलाे तिम्राे पहिरन सबैलाइ न्याय दिलाउने, झुट नबाेल्ने जस्ता अनेकाैँ  कसमकाे वजन अाफ्नाे जीवन सेवामा समर्पण गर्ने  इमान्दारीता।  अँह शब्दमा बयान गर्न सकिँदैन सबै तिम्राे त्यागहरु....!!      "तिमी सिपाही" भरि बन्दुककाे भारी बाेकेर सँधैँ हिड्छाै  तर आफुलाइ अन्याय पर्दा आदेश बिना  तेर्स्याउन सम्म सक्दैनाै/ पाउँदैनाै तिमिलाइ चाड

जीउनु पनि अब यहाँ कष्ट हुँदैछ आशाकाे किरण पनि नष्ट हुँदैछ।। सपना नदेखुँ भन्छु मननै मान्दैन तेसकै असफलता छरपष्ट हुँदैछ।। उत्तरकाे आशामा समाजमा हिड्छु महङ्गीले पारेकाे प्रभाब प्रष्ट हुँदैछ।। गरिब हुनुनै गल्ती भयो यो दुनियामा लाग्छ यहाँ देशनै स्वयम् भ्रष्ट हुँदैछ।।

आखिर एकदिन सबै याे माटाेमा भेटिन्छन घृणित नजरले मायाकाे साटाेमा भेटिन्छन्।। काेही साँचाे प्रेमले विश्वास सुम्पने पनिछन् याद मनभित्र राख्ने हरु पाटाेमा भेटिन्छन्।। सफल जिन्दगी त धाेकेबाज हरुकै रहेछ यहाँ भुल्ने काेसिसमा रहेकाहरु बाटाेमा भेटिन्छन्।।

मन्द मन्द हावाले शितलकाे राप लियर आयाे शिशिर को अन्त्य मा केहि ताप लिएर आयो।। जब एउटा रितुसँगै गाँसेका नाताहरु ताेडियभने उसँगैकाे बिछाेडमा मनले सन्ताप लियर आयाे।।

        आँसु अनेकाैँ बेदना पाेख्ने माधययम अनि सुखमा समेत छिटाे भावना बुझेर झरिदिने यी आँसुका ढिक्काहरु झर्दैगर्दा गालाकाे मध्यभागबाट  सितलता छर्दै र सान्त्वना भर्दै ओठमा ठाेक्कीयर नुनिलाे स्वाद दिन पुग्छन्।।। न पिउन नै सकिन्छ न त नकार्न तैपनि प्याराे साथी आँसुनै मानिन्छ।।